Gegeneerd liep ik de Burger King van Wenen binnen. Hartje binnenstad. Tweehonderd meter verderop stond Hotel Sacher met de beroemde ‘Sachertorte’, alle restaurants in een straal van honderd meter hadden een typisch Oostenrijkse kaart en op straat stond zelfs een tentje met ‘Wiener bradwurst’. Mijn culturele geweten gebood me een stuk taart, Wiener Schnitzel of een bradwurst te gaan eten, maar mijn benen liepen toch die Burger King in.

De stad Wenen had ooit de rijkste en dominantste cultuur in Europa: De hoofdstad van de Habsburgse dubbelmonarchie, waar wereld vermaarde componisten als Mozart, Beethoven en Strauss woonden, leefden en werkten. Het moment dat ik over de drempel van de Burger King stapte verraadde mijn voeten die cultuur voor de vluchtige fastfood van de contemporaine dominante cultuur: De Amerikaanse pop-art en kitsch hegemonie.

Het was een nederlaag, een capitulatie, een morele zwakte. In het buitenland een Burger
King binnenlopen, omdat het buitenlandse eten even mijn neus uitkwam. Ik verlangde naar de te zoute slappe friet, naar een droge hamburger met te weinig groente tussen de zompige broodjes en naar een zoete milkshake.

In dit filiaal van de Amerikaanse global culture ruste ik een moment uit van de uitbundige hogere culturele indrukken die de couleur locale van Wenen me te bieden hadden; ik wilde even dat vertrouwde logo, die smaak die overal hetzelfde is, even het gevoel van: ‘thuis is overal’. De imperialistische fastfood vond snel haar weg naar mijn maag.

Een paar tafeltjes verderop zat een kleine familie: vader, moeder en twee kleine kinderen. Elk met een Hamburgermenu voor hun neus. ‘King size’ porties. De twee kleine kinderen kirde en kliederde zoals kleine kinderen tijdens een feestbanket plegen te doen. De vader zag het minzaam glimlachend aan en de moeder was verscholen onder een donkerzwarte burqa. Ze was als een soevereine zuil van dissonant verzet te midden van dit Amerikaanse bolwerk van culinair imperialisme. Hoewel.., een voor een schoven de te zoute slappe frietjes onder de losse zwarte lap van haar burqa.