Ze installeerde zich aan het ronde tafeltje met een kinderwagen en een zoontje van een jaar of vier. Moeder van twee, op een woensdagmiddag op een mooie nazomerdag. Bij de serveerster bestelde ze een cafee latte, een sapje en…: ‘Berend, wil je een surprise ei?’ vroeg ze aan het jongetje.
‘Ja!’ verheugde het ventje zich meteen in de traktatie.
De serveerster ging voor de bestelling heen.

Het surprise ei arriveerde al snel. Terwijl zijn moeder genietend van haar koffie nipte, pelde Berend ongeduldig eerste het zilverpapier van het ei. Snippers folie vielen op de grond. Zijn moeder raapte de snippers geduldig op en deponeerde ze in de asbak op het ronde tafeltje. Berend had het inmiddels al druk met het pellen van de chocolade. Als een matroesjka verscheen een geel plastic ei uit het chocolade ei. Geroutineerd klikte hij het gele ei open…

Berend barstte meteen in huilen uit. Op de ronde tafel lagen zes, zeven roze stukjes…
‘Lieverd, je weet nog niet eens wat het is…’ probeerde zijn moeder.
Berend huilde nog wat harder.
Zijn moeder moest er meelevend om lachen: ‘Er zijn ook mannen die van roze houden hoor… Oom Pascal bijvoorbeeld… en Bart… weet je wel, van pappa’s werk, die heeft heel vaak een roze overhemd aan…’
Berend was niet te overtuigen.

‘Mag de piep nu uit?’ vroeg zijn moeder na enige tijd streng doch meelevend, ‘Mag ik even een glimlach van oor tot oor?’ vervolgde ze met een kwinkslag in haar stem.
‘Zullen we hem samen in elkaar zetten?’ stelde ze voor, ‘…misschien is het wel een heel leuk beestje…’
De piep ging uit.

Berend en zijn moeder waren een paar minuten druk met hun priegelwerkje. Vooral zijn moeder deed heel erg haar best, checkte regelmatig de bouwinstructies en praatte met extra vrolijke stem positief over hun kleine kunstwerkje, tot dat: ‘Ojee…’ Ze keek nogmaals op de voorbeeldtekening, zocht tussen de rommeltjes uit het gele ei…
‘Vind je hem ook leuk zonder staart…?’ informeert zijn moeder voorzichtig: ‘Ik geloof dat z’n staart er niet bij zit…’
Berend was er toen helemaal klaar mee.
‘Moet je kijken! Ik vind het best een leuk… beestje…’ probeerde moeder nog eens.
‘Ik vind het stom,’ huilde het jochie boos.
‘Dan laat je het hier voor een meisje,’ suggereerde zijn moeder.
Dat mocht niet van Berend.
‘Oh! Kijk, dit is de staart!’ juichte zijn moeder blij, om vertwijfeld te vervolgen: ‘Moet tie wel weer uit elkaar…’

‘Ik wil een nieuwe…’ sommeerde Berend. Zijn armpjes gingen demonstratief over elkaar.
‘Luister lieffie,’ begon zijn moeder de belangrijke levensles, ‘als je een chocolade ei krijgt zit er soms iets leuks in en soms iets stoms, dat weet je niet van tevoren. En je hebt wel lekkere chocolade gehad!’
‘Ik wilde een auto,’ verklaarde Berend verongelijkt.
‘Beer…’ verzuchtte zijn moeder.

Op dat moment trokken zes passerende motorrijders de gashandel vol open. Een chopper maakte een knetterende wheelie. Brullend reden ze de straat door. Berend sprong van zijn stoel en stortte in de veilige armen van zijn moeder.